JESZCZE MOŻEMY URATOWAĆ NASZĄ CYWILIZACJĘ

Szanowni Państwo,

Mój blog będzie poświęcony zagrożeniom egzystencjalnym, przed jakimi stanęła ludzkość. Nasze główne wyzwania cywilizacyjne, to nie tylko ocieplenie klimatu, ale i degradacja środowiska i problem odpadów. Niewątpliwie, walka o uchronienie świata od katastrofy klimatycznej jest niezwykle ważna, ale to tylko warunek konieczny naszego przetrwania. Nie docenia się, jak niszczący jest postępujący proces degradacji środowiska, w tym utrata bioróżnorodności. Uważam, że nawet jeśli osiągniemy neutralność klimatyczną, a nie przywrócimy równowagi w przyrodzie, to nasza cywilizacja zginie, tylko w nieco chłodniejszym otoczeniu.

Dlatego też wraz zaproszonymi ekspertami będziemy Państwu przedstawiać istotę tego problemu. Pokażemy, jak przemysłowa produkcja żywności stopniowo niszczy środowisko, a więc i nas. Intensywne uprawy rolne, realizowane przy pomocy chemicznych środków produkcji (nawozy sztuczne, pestycydy) niszczą glebę, zatruwają wody gruntowe, rzeki i oceany. Uprawy monokulturowe to wraz z powyższym, niszczenie bioróżnorodności, pogłębianie suszy i prowadzenie do pustynnienia coraz większych obszarów.

Intensywne uprawy rolne, realizowane przy pomocy chemicznych środków produkcji (nawozy sztuczne, pestycydy) niszczą glebę, zatruwają wody gruntowe, rzeki i oceany.

Za szczególnie szkodliwy dla środowiska uznaje się przemysłowy system produkcji mięsa i mleka. Aż 75% powierzchni gruntów rolnych jest wykorzystywanych do produkcji zwierzęcej i uprawy roślin na paszę. Chów przemysłowy zużywa bardzo dużo antybiotyków (w Polsce 800 ton), które m.in. prowadzą do lekooporności. Powstaje przy tym olbrzymia ilość odpadów – nawet 50 kg /kg mięsa. Tymczasem mięso dostarcza tylko 37% potrzebnego białka i 18% energii.
Opowiemy także, jak przemysłowa produkcja żywności prowadzi do niszczenia lasów i fitoplanktonu, które produkują mniej więcej po 50% tlenu, którym oddychamy. Poza tym wszystkim, obecny system produkcji żywności generuje aż 18 mld ton ekwiwalentu CO2 rocznie, czyli 35% całkowitej emisji gazów cieplarnianych.

Potrzebna jest jednak elementarna uczciwość, troska o bliźniego i kompetencje (które są). Pokażemy, jak stopniowo należy wycofać się z przemysłowej produkcji żywności i ograniczyć spożycie mięsa. Przedstawimy sposób organizacji produkcji żywności w harmonii ze środowiskiem naturalnym, które wyżywi nas wszystkich. Jednakże, nie zaproponujemy żadnych radykalnych diet. Można iść środkiem drogi i uratować świat.

Blog będzie poświęcony również problematyce polskiego rolnictwa i tzw. „prowincji”. Nasz kraj ma powyżej 14 mln ha gruntów rolnych, a spożywamy głownie żywność przemysłową, niszczymy środowisko oraz niszczymy swoje zdrowie. Tylko 3% areału rolnego przeznacza się na produkcję ekologiczną, dla porównania podam: Czechy – 14%, Estonia – 20%. Wykażemy, że wieś może zrobić to, co powinna zawsze – produkować żywność w harmonii z przyrodą dla naszego zdrowia i dla własnej pomyślności. Dziś to w sporej części miejsce dystrybucji danin socjalnych finansowanych z UE i z naszych podatków.

Szanowni Państwo,

do pisania artykułów zaproszę czołowych ekspertów z przedstawionego obszaru, m.in. prof. P. Kramarz, prof. M. Bzowską – Bakalarz, prof. Z. Karaczuna, 
prof. B. Niedźwiedzką oraz wyróżniających się aktywistów ekologicznych. Będziemy także korzystać z raportów przygotowanych przez naukowców m.in. z Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Postaramy się, aby artykuły tu opublikowane były konkretne, bowiem w przestrzeni publicznej jest powtarzanych za dużo ogólnie słusznych tez, zamiast wyjaśnienia problemu i pokazania, jak można go rozwiązać.

Szanowni Państwo,

chcemy wnieść swój wkład w edukację społeczeństwa, bez presji którego politycy nie wezmą się za rozwiązanie wyzwań cywilizacyjnych. Chcemy im pomóc i przedstawić konkretne rozwiązania i mam nadzieję, że wspólnie ich przekonamy, że mamy mało czasu, a może nawet bardzo mało.